Više od jedne decenije je na čelu srpske zajednice u Slovačkoj nepokolebljivo se zalažući za interese našeg naroda ne samo na očuvanju srpske nacionalne i kulturno- istorijske baštine na ovim prostorima nego i, kao istaknuti član foruma slovačkog ministarstva kulture i dijaspore, na unapređenju međudržavnih odnosa.
Otkako je došao na mesto predsednika udruženja, Srbi su 2010. dobili status u Slovačkoj nacionalne manjine, a 2015. srpski jezik je upisan u Evropsku povelju jezika manjina. Podigao je spomen-biste Jovanu Jovanoviću Zmaju u Trnavi i Dositeju Obradoviću u Modri – gradovima u kojim su se školovali – kao i Nikoli Tesli u Radio Bratislavi. Obnovio je zapušteno srpsko groblje u Velikom Međeru koje, zbog 6.000 žrtava, spada među četiri najveća stratišta našeg naroda u Prvom svetskom ratu i postavio spomen ploču pilotima Arseniju Boljeviću i Savi Polancu koji su se borili u Drugom svetskom ratu i bili učesnici slovačkog narodnog ustanka.
Osim što je osnivač srpske biblioteke i Srpskog kulturno informativnog centra u Slovačkoj, Stane Ribič je objavio višeod 40 knjiga (od kojih je 21 potpisao kao autor) o bivstvovanju Srba u Slovačkoj sa uporednim tekstovima na srpskom i slovačkom, a poneke i na mađarskom i engleskom jeziku.
Stane – sin optanata Franca i Ruže, nakon izjašnjenja većinskog dela Slovenaca da žele da ostanu u austrijskoj pokrajini Štajerskoj, rođen je 13. jula 1958. po njihovom doseljenju u Novi Sad.
Posle završene osmoletke maturirao je u Gimnaziji „Jovan Jovanović – Zmaj”, a pre Fakulteta za menadžment u Sremskim Кarlovcima svršio je Višu ekonomsko-komercijalnu školu u Novom Sadu.
Jedno vreme, svirajući harmoniku u bratovljevom orkestru, nastupao je na ovdašnjoj estradnoj sceni, a onda se okušao i kao privrednik u nekoliko osnovanih privatnih preduzeća.
Ubrzo po dolasku u Slovačku 2008. u tada nevelikoj zajednici naših iseljenika izabran je za predsednika Udruženja srpsko-slovačkog prijateljstva „Svetozar Miletić“.
– U to vreme je bilo samo 698 Srba sa uredno registrovanim boravišnim dokumentima, nasuprot više od 3.500 ilegalnih useljenika – kaže Stane Ribič i sam začuđen takvim tadašnjim odnosom pripadnika srpskog naroda u nama uvek prijateljski naklonjenoj zemlji. Tim pre što je pronašao dokument o bivstvovanju Srba u Slovačkoj datiran još u (pra)davnoj 1511. godini, a docnijim istorijskim iskustvom osvedočenu potvrdu o neprekidnim vezama dva bliska naroda .
Već 2010. postaje predsednikom Udruženja Srba u Slovačkoj, a dogodine, 2011, članom Upravnog odbora Fonda za podporu kultura nacionalnih manjina Ministarstva za kulturu Slovačke republike i član Saveta za statusna pitanja u Skupštini dijaspore RS.
Izdavačka kuća „Prometej“ iz Novog Sada objavila mu je 21 knjigu – tri na srpskom, jednu trojezičnu na srpskom, slovačkom i mađarskom, dok su sve ostale pisane dvojezično na srpskom i slovačkom jeziku.
Iskazao se i kao novinar u saradnji sa mnogobrojnim ovdašnjim listovima i časopisima, a i dandanas je stalni dopisnik Štajerskih novica – glasila srpske zajednice u Sloveniji i Austriji.
Pisac je scenarija za dokumentarni film u trajanju od 52 minuta koji je režirao Srđan Ilić.
Organizator je tri međunarodne koferencije u saradnji sa Univerzitetom Кomenski iz Bratislave, Univerzitetom zdravstva i socijalnog rada iz Trnave posle kojih su 8 organizacija iz dijaspore potpisali Deklaraciju o saradnji srpskih organizacija; Festivala srpskog dokumentarnog filma; sportskih priredaba i, posebno, razmene mladih na Dečijim olipijskim igrama u Trnavi i na Međunarodnom turniru prijateljstva; gostovanja Velikog narodnog orkestra i folklornog ansambla AКUD Sonja Marinković iz Novog Sada, Hora iz Šapca i Plesnog kluba „Lala” iz Novog Sada, kao i niza izložaba fotografija, slika, skulptura, karikatura…
Dobitnik je “Zlatne značke” Кulturno-prosvetne zajednice Srbije, Povelje Matice iseljenika Srbije, „Zlatnog pera” Društva novinara Vojvodine (2021), kao i Štajerskih novosti, Predsednik Republike Srbije 2020. odlikovao ga je Zlatnom medaljom za zasluge, a Кulturno-istorijski centar iz Кragujevca proglasio ga je za Srpskog viteza kulture.

Tekst je nastao u okviru projekta „Novosadski razgovori”, koji je sufinansiran od strane Pokrajinskog sekretarijata za kulturu, javno informisanje i odnose s verskim zajednicama. Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove Pokrajinskog sekretarijata za kulturu, javno informisanje i odnose s verskim zajednicama, koji je dodelio sredstva.