Poljoprivredna proizvodnja jedan je od najvećih zagađivača na planeti. Upotreba hemijskih sredstava u povrtarstvu, voćarstvu i ratarstvu, kao i emisije metana u stočarskoj proizvodnji, predstavljaju izvore velikog dela zagađenja voda, zemljišta i vazduha. Uticaj poljoprivredih delatnosti na ekosisteme i biodiverzitet je razarajuć. Upravo je zbog toga zaštita životne sredine primaran cilj moderne poljoprivrede.
Kako poljoprivreda sama po sebi daje proizvode za korisnike i poluproizvode za druge industrije, to je čini veoma pogodnom za prevođenje u principe cirkularne ekonomije.
Prvi korak u približavanju modernim i održivim praksama u poljoprivredi svakako je donošenje i poštovanje odgovarajućih regulativa. Savesna upotreba pesticida i veštačkih đubriva, moraju biti imperativ svih proizvođača, i to ne samo zbog prinosa, što je sezonska kategorija, već i zbog planiranja proizvodnje, a u krajnjem rezultatu i očuvanju resursa i životne sredine. Zbog toga je veoma bitno da se uspostave sistemi i kontrola korišćenja svih inputa.
Upotreba prirodnih resursa, kao što su zemljište i voda, u poljoprivrednoj proizvodnji je neophodno, ali i neracionalna upotreba upravo ovih resursa ima veoma značajne negativne posledice na životnu sredinu i dobrobit životne sredine. Upotreba vode, kao resursa je ogroman problem i racionalizacije su neminovne u svakom obliku proizvonje, bilo da se radi o zatvorenim ili otvorenim sistemima, u hidroponijama ili klasičnim zasadima.

Projekat „Zaštita životne sredine i njen značaj za održivi razvoj Vojvodine” sufinansiran od strane Pokrajinskog sekretarijata za kulturu, javno informisanje i odnose s verskim zajednicama. Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove Sekretarijata koji je dodelio sredstva.