Upravljanje otpadom odavno je prestalo da bude planiranje deponovanja smeća. U većini evropskih zemalja danas je to jedna zasebna grana privrede koja obuhvata izdvajanje sirovina i energetiku. Nažalost, visoka početna ulaganja često su kočnica za uvođenje ovih tehnologija u zemljama u razvoju. Zbog toga, umesto izvora sirovina i energije, smetlišta su izvor zahađenja.
Jedan od sjajnih primera efikasnog upravljanja otpadom u Evropi, svakako je Austrija i energana Pfaffenau, koja se nalazi u Beču. Postrojenje za spaljivanje otpada Pfaffenau otvoreno je septembra 2008. godine u Simmeringu, 11. bicirku. Od tada je godišnje pretvaralo 250.000 tona mešovitog otpada u čistu energiju. Ovo postrojenje snabdeva strujom oko 25.000 domaćinstava i greje 50.000 domova.
Dve dizalice za rukovanje otpadom mešaju otpad, čime se postiže ujednačena toplotna vrednost i idealna raznovrsnost za punjenje u dve spalionice. Nakon jednog sata u insineratoru na minimalnoj temperaturi od 850°C, ostaje otprilike 27% otpada. Ove nezapaljive komponente, kao što su šljaka, pepeo, otpad i kamenje, odvoze se u postrojenje za tretman ostataka od spaljivanja.
Vrući dimni gas se koristi za stvaranje pare u kotlu za rekuperaciju otpadne toplote. Para, koja ima pritisak od 40 bara i temperaturu od 400°C, pokreće parnu turbinu, koja proizvodi električnu energiju. Para koja ostane nakon turbine se preko izmenjivača toplote pretvara u toplotu, koja se zatim dovodi u mrežu daljinskog grejanja. Na ovaj način se povrati oko 76% energije sadržane u otpadu, čime se proizvodi približno 65 GWh električne energije i 410 GWh daljinskog grejanja.
Zahvaljujući četvorostepenom procesu čišćenja dimnih gasova – koji se sastoji od električnog filtera, dvostepenog procesa vlažnog čišćenja, filtera sa aktivnim ugljem i sistema za denitrifikaciju – pogon ima vrednosti emisije koje su daleko ispod dozvoljenih maksimalnih nivoa. Pročišćeni dimni gas se ispušta u atmosferu kroz dimnjak od 80 metara.
U postrojenju za tretman ostataka od spaljivanja, šljaka se prosejava i demetalizuje. Staro gvožđe i obojeni metali koriste se u industriji čelika, dok se preostala šljaka meša sa pepelom iz procesa sagorevanja, kao i cementom, peskom i vodom da bi se dobio beton od pepela i šljake, koji se odlaže na deponiji Rautenweg.
Bečka deponija Rautenweg najveća je deponija u Austriji. Opštinsko odeljenje 48 upravlja bečkim kućnim otpadom: od sakupljanja i termičkog korišćenja, do tretmana i odlaganja ostataka od spaljivanja. Na taj način Grad Beč obezbeđuje pouzdano upravljanje otpadom koje ispunjava najviše ekološke standarde.
Danas se deponija koristi isključivo za odlaganje tretiranih ostataka bez mirisa iz bečkih postrojenja za spaljivanje otpada.
Od svake tone mešanog otpada, 25% mase ostaje u obliku ostataka od spaljivanja, odnosno pepela i šljake.
Da bi se zaštitile podzemne vode, lokacija deponije je sa svih strana okružena sa dva paralelna nepropusna zida, koji sežu sve do nepropusnog sloja ispod zemlje.
Unutar ovog vertikalnog omotača, pumpe održavaju nivo vode nižim od nivoa vode izvan deponije, što rezultira hidrauličkom barijerom koja sprečava da voda sa deponije teče napolje. Sistem komora se stalno nadgleda mernom opremom iznutra i spolja.
Opštinsko odeljenje 48 se fokusira na ekološki prihvatljive oblike energije u svim oblastima. U Rautenvegu proizvode toplotu i električnu energiju iz deponijskog gasa i solarne energije. Proizvodnja električne energije iz deponijskog gasa, kao i fotonaponska i lokalna proizvodnja toplote uštede približno 2.200 tona CO2 godišnje.
Metan koji nastaje procesima razlaganja na deponiji proizvodi električnu energiju za oko 1.000 domaćinstava – iako se ovaj broj brzo smanjuje, budući da od 2009. godine nije deponovan nijedan neobrađeni ostatak otpada.